-
1 czas
сущ.• время• период• сезон• точка• цикл• эпоха• эра* * *времяgodzina час* * *♂, Р. \czasu 1. время ň;\czas miejscowy (lokalny) местное время; wolny \czas свободное время; dzisiejsze \czasу наше время; spędzać \czas проводить время; marnować (tracić) \czas терять время; nadrabiać \czas навёрстывать упущенное время; \czas nagli время не ждёт; w \czasie rzeczywistym в реальном времени, в режиме реального времени; wyjechać o \czasie выехать вовремя; \czas teraźniejszy, przeszły, przyszły грам. настоящее, прошедшее, будущее время;
2. пора ž;od \czasu jak... с тех пор как...;\czas (iść) do domu, do pracy пора (идти) домой, на работу; już \czas уже нора; nie \czas не пора, не время; do \czasu до поры до времени; najwyższy \czas пора, самое время;
3. в знач, нареч. \czasет а) иногда;б) случайно;czy ty \czasem nie jesteś chory? ты, случайно, не болен?;
4. в знач, нареч. \czasami иногда;● z \czasem с течением времени; póki (jest) \czas пока ещё есть время, пока не поздно; za dawnych \czasów в давние времена; w swoim \czasie в своё время; od tego \czasu с того времени; с тех пор; со jakiś (pewien) \czas, od \czasu do \czasu время от времени; иногда; zabijać \czas коротать (убивать) время; zdążyć na \czas успеть вовремя, успеть к назначенному времени; па \czas своевременно; przed \czasem раньше времени; rychło w \czas! ирон. как раз вовремя!;
komu w drogę, temu \czas погов. пора идти (ехать)+2. рога 3 а), 4. niekiedy
* * *м, P czasu1) вре́мя nczas miejscowy (lokalny) — ме́стное вре́мя
wolny czas — свобо́дное вре́мя
dzisiejsze czasy — на́ше вре́мя
spędzać czas — проводи́ть вре́мя
nadrabiać czas — навёрстывать упу́щенное вре́мя
czas nagli — вре́мя не ждёт
w czasie rzeczywistym — в реа́льном вре́мени, в режи́ме реа́льного вре́мени
wyjechać o czasie — вы́ехать во́время
czas teraźniejszy, przeszły, przyszły — грам. настоя́щее, проше́дшее, бу́дущее вре́мя
2) пора́ żod czasu jak... — с тех по́р как...
już czas — уже́ пора́
nie czas — не пора́, не вре́мя
do czasu — до поры́ до вре́мени
najwyższy czas — пора́, са́мое вре́мя
3) в знач. нареч. czasemа) иногда́б) случа́йноczy ty czasem nie jesteś chory? — ты, случа́йно, не бо́лен?
4) в знач. нареч. czasami иногда́•- z czasem- jest czas
- za dawnych czasów
- w swoim czasie
- od tego czasu
- co jakiś czas
- co pewien czas
- od czasu do czasu
- zabijać czas
- zdążyć na czas
- na czas
- przed czasem
- rychło w czas!
- komu w drogę
- temu czasSyn: -
2 naglić
глаг.• подгонять• понукать• торопить* * *nagl|ić\naglićij, \naglićony несов. торопить, поторапливать;czas \naglići время не терпит; \naglić o odpowiedź требовать срочного ответа
+ popędzać, pilić* * *naglij, naglony несов.торопи́ть, потора́пливатьczas nagli — вре́мя не те́рпит
naglić o odpowiedź — тре́бовать сро́чного отве́та
Syn:
См. также в других словарях:
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
daleko — dalej 1. «przysłówek określający odległość» a) «w znacznej odległości, w odległym miejscu, w oddaleniu» Gdzieś daleko grzmiały działa. Mieszkał w gajówce, daleko stąd. Dalej, za lasem, jest jezioro. ◊ Daleko (czegoś) szukać; coś jest takie, że… … Słownik języka polskiego
naglić — ndk VIa, naglićlę, naglićlisz, naglićlij, naglićlony «pobudzać do pośpiechu, popędzać, przyspieszać; usilnie nalegać» Okoliczności nagliły nas do powrotu. Czas, potrzeba nagli. Nagliła, żeby już wychodzić. Naglić o wyjazd, o odpowiedź … Słownik języka polskiego